De belangrijkste stap in het ontharden is de temperatuur van het metaal aan het kritieke punt op te heffen, aangezien om het even welke hardheid die kan bestaan hebben dan volledig zal verwijderd worden. De spanningen die opstelling kunnen geweest zijn door thermische behandeling zullen worden geëlimineerd wanneer het staal aan het kritieke punt, wordt verwarmd en dan aan zijn laagste hardheid door langzame te koelen hersteld. Bij het ontharden, moet het staal nooit meer dan ongeveer 28 aan 40C (50 aan 75F) boven het kritieke punt worden verwarmd. Wanneer de grote artikelen worden onthard, moet de voldoende tijd voor de hitte worden toegestaan om het metaal te doordringen.

Het staal wordt gewoonlijk onderworpen aan het onthardende proces voor de volgende doeleinden:

1. Om zijn rekbaarheid te verhogen door hardheid en broosheid te verminderen.

2. Om de kristallijne structuur te raffineren en residu verwijderen beklemtoont. Het staal gewerkt is geweest dat koud wordt gewoonlijk onthard om zijn rekbaarheid te verhogen.

Het veronderstellend dat het te ontharden deel aan de juiste temperatuur wordt verwarmd, vereiste langzame kan koelen op verscheidene manieren, afhankelijk van het vereiste metaal en de graad van zachtheid worden verwezenlijkt.

Normaliseren, hoewel het impliceren van een lichtjes verschillende thermische behandeling, kan als vorm worden ingedeeld van het ontharden. Dit proces verwijdert alle spanningen toe te schrijven aan het machinaal bewerken, het smeden, het buigen, en het lassen. Het normaliseren kan slechts met een goede oven worden verwezenlijkt, waar de temperaturen en de atmosfeer dicht kunnen worden geregeld en constante door de volledige verrichting hielden. Een verminderende atmosfeer zal het metaal met een minimumhoeveelheid oxydeschaal normaliseren, terwijl een oxyderende atmosfeer het metaal dat zwaar met schaal met een laag wordt bedekt zal verlaten, waarbij juiste ontwikkeling van hardheid in om het even welke verdere verhardende verrichting wordt verhinderd. De artikelen worden gezet in de oven en aan een punt boven de kritieke temperatuur van het staal verwarmd. Nadat de delen bij deze temperatuur voor een voldoende tijd zijn gehouden om de hitte toe te staan om aan het centrum van de sectie te doordringen, moeten zij uit de oven worden verwijderd en in nog lucht worden gekoeld. De ontwerpen zullen in het ongelijke koelen resulteren, die opnieuw opstellingsspanningen in het metaal zal.

Het verlengde doorweken van het metaal bij hoge temperaturen moet worden vermeden, aangezien deze praktijk de korrelstructuur om zal veroorzaken te vergroten. De tijdsduur die voor de het doorweken temperatuur wordt vereist zal afhangen van de massa van metaal dat wordt behandeld.

HET VERHARDEN VAN HET COMPUTER-AIDED SOFTWARE ENGINEERING. In vele gevallen, is het wenselijk om een hard, slijtvast oppervlakte of een „geval“ over een sterke, taaie kern te veroorzaken. De behandeling van deze soort is genoemd geworden „geval dat.“ verhardt Deze behandeling kan op verscheidene manieren worden verwezenlijkt; de belangrijkste manieren die carburerend, cyaniding, en nitriding zijn.

Het carbureren. Wanneer het staal wordt verwarmd, breiden de poriën zich van het metaal uit, toestaand het om het even welke gassen te absorberen waaraan het wordt blootgesteld. Door staal te verwarmen terwijl het in contact met een koolstofhoudende substantie is, zullen de koolzuurgassen die door dit materiaal worden verspreid het staal aan een bedrag evenredig aan de tijd en de temperatuur doordringen.

Het het carbureren proces kan op duidelijke koolstofstaal worden toegepast op voorwaarde dat zij binnen de low-carbon waaier zijn. Specifiek, is het carburerende staal die die neen meer dan 0.20 percenten koolstof bevatten. Lager de koolstofinhoud in het staal, zal het gemakkelijker koolstof tijdens het het carbureren proces absorberen. De geabsorbeerde hoeveelheid koolstof en de dikte van het geval verkregen verhoging met tijd; nochtans, vordert de carburatie langzamer aangezien de verhogingen van de koolstofinhoud tijdens het proces. De tijdsduur die wordt om de gewenste graad van carburatie en diepte van het geval te veroorzaken hangt van de samenstelling van het metaal, het soort gebruikte carburatiemateriaal, en de temperatuur vereist af waaraan het metaal wordt onderworpen. Het is duidelijk dat in het carbureren, de koolstof langzaam van de buitenkant naar het centrum reist; daarom moet het geabsorbeerde aandeel van koolstof van de buitenkant aan het centrum verminderen.

Een gemeenschappelijke methode om te carbureren wordt geroepen „pak het carbureren.“ Bij carbureren moet met deze methode worden gedaan, worden de staaldelen ingepakt met het carburerende materiaal in een verzegelde staalcontainer om de stevige carburerende samenstelling te verhinderen het branden van en de koolmonoxide en dioxydegassen te behouden. De container zou in een positie moeten worden geplaatst om de hitte toe te staan om volledig rond het door te geven. De oven moet aan de het carbureren temperatuur zo vlug mogelijk worden gebracht, en bij deze hitte van 1 tot 16 uren worden gehouden, die van de diepte van het gewenste geval en de grootte van het werk afhangen.

Na het carbureren, zou de container moeten worden verwijderd en worden toegestaan om in de lucht, of de delen die uit de carburerende samenstelling worden verwijderd en te koelen die in olie of water worden gedoofd. De luchtcodage, hoewel langzaam, vermindert warpage, en is in veel gevallen raadzaam.

In een andere geroepen methode om te carbureren, „het gasachtige carbureren, wordt“ een koolstofhoudend materiaal geïntroduceerd in de ovenatmosfeer. Wanneer de staaldelen in deze carburerende atmosfeer worden verwarmd, combineert de koolmonoxide met het ijzer om resultaten te veroorzaken die praktisch het zelfde als die beschreven onder het pak het carbureren proces zijn.

Cyaniding. De delen misschien oppervlakte van het staal die door te verwarmen vaste vorm wordt gegeven terwijl in contact met een cyanidezout, dat door te doven wordt gevolgd. Slechts wordt een dun geval met deze methode verkregen; daarom wordt het zelden gebruikt met betrekking tot vliegtuigenbouw of reparatie. Nochtans, is het cyaniding een snelle en economische methode van geval dat, en misschien in sommige gevallen gebruikt voor vrij onbelangrijke delen verhardt. Het werk wordt dat moet worden vaste vorm gegeven ondergedompeld in een bad van gesmolten natrium of cyaankali van 30 tot 60 minuten. Het cyanidebad zou bij een temperatuur van 760 aan moeten worden gehandhaafd 899C (1.400 aan 1,650F). Onmiddellijk na verwijdering van het bad, worden de delen gedoofd in water.

Het op deze wijze verkregen geval is toe te schrijven hoofdzakelijk aan de vorming van carbide op de oppervlakte van het staal. Het gebruik van een gesloten pot wordt vereist voor het cyaniding, aangezien de cyanidedampen uiterst giftig zijn.

Nitriding. Deze methode die van geval is voordelig verhardt omdat een harder geval dan door te carbureren wordt verkregen. Nitriding kan slechts op bepaalde speciale staallegeringen worden toegepast, één van de essentiële constituenten waarvan aluminium is. Het proces impliceert het doorweken van de delen in aanwezigheid van vochtvrije ammoniak bij een temperatuur onder het kritieke punt van het staal. Tijdens de het doorweken periode, combineren het aluminium en het ijzer met de stikstof van de ammoniak om ijzernitriden in de oppervlakte van het metaal te produceren. Warpage van het werk tijdens nitriding kan door spanning-hulp te ontharden, en door blootstelling aan stikstof bij temperaturen neen worden verminderd hoger dan 538C (1.000 " F). De groei van het werk wordt zo ook verhinderd, maar kan niet volledig worden geëlimineerd, en sommige delen kunnen speciale toelage in sommige afmetingen vereisen om de groei te behandelen.

De temperatuur die voor nitriding wordt vereist is 510C (950F), en de het doorweken periode van 48 tot 72 uren. Een luchtdichte container moet worden gebruikt, en het zou van een ventilator moeten worden voorzien om goede omloop en zelfs temperatuur helemaal te veroorzaken. Geen het doven wordt vereist, en de delen kunnen worden toegestaan om in lucht te koelen.